OORLOG

OORLOG

Een preventieve aanval (‘first strike’) van Amerika op Noord-Korea of zelfs van Noord-Korea zelf? Wat zou de reactie zijn van China? Het is bijna niet voor te stellen, maar de kans op zo’n ‘ondenkbare’ oorlog is nog nooit zo groot geweest.

Zal Amerika echt een Noord-Korea accepteren met kernwapens, die het vasteland van Noord-Amerika kunnen bereiken? Een Noord-Korea met een onberekenbare dictator, Kim Jong-un, die, sinds 2012, reeds talloze leden van zijn eigen familie en van zijn eigen regering, waaronder vele generaals, executeerde, vaak met luchtafweergeschut? Zou de dreiging van beslist wederzijdse vernietiging (‘Mutually Assured Destruction’) echt voldoende zijn om de wereldvrede te bewaren, zoals tijdens de Koude Oorlog tussen de grootmachten? Om maar te zwijgen over Zuid-Korea en Japan, plus landen zoals Iran en Saoedie-Arabie, die dan ook lid willen worden van de kernwapen-club. Wordt het misschien tijd om uit te wijken naar een andere planeet, wat Elon Musk in gedachten heeft?

https://www.theguardian.com/science/2017/jun/16/life-on-mars-elon-musk-reveals-details-of-his-colonisation-vision

De geslaagde test van een Noord-Koreaanse intercontinentale raket als ‘cadeautje’ ter gelegenheid van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsdag zal de zaken echter drastisch veranderen (‘game changer’). Dit keer komt de Amerikaanse President, wie het ook is, er niet meer onderuit. Dit is vergelijkbaar met de Cubaanse rakettencrisis van 1962, onder Kennedy, toen het bijna tot een kernoorlog kwam tussen Amerika en de Sovjet-Unie. De wereld hield toen de adem in. Maar uiteindelijk haalde Chroesjtjov bakzeil en ontmantelde hij de raketbases op Cuba, nog net voordat nog meer Sovjet-schepen met kernkoppen voor anker gingen. Tevens werd destijds besloten tot terugtrekking door Amerika van de op de Sovjet-Unie gerichte Jupiter-raketten in Italie en Turkije.

Op een gegeven moment raakt het geduld natuurlijk op. De diplomatieke opties, zoals het mislukte raamakkoord (‘Agreed Framework’) tussen Amerika en Noord-Korea in 1994 (‘een kernwapenvrij Koreaans schiereiland’) en de verscherping van sancties, schijnen het, nu bijna 60-jarige, Noord-Koreaans kernwapenprogramma alleen maar  te hebben versneld. Kim Jong-Un heeft het lot van alleenheersers, zoals Saddam Hussein en Muammar Gaddafi, goed in zijn oren geknoopt en is daarom nu onstuitbaar.

Er heerst een algemene mening, dat zo’n preventieve aanval, om allerlei redenen, naar het rijk der fabelen kan worden verwezen. Toch heeft dit conflict nu een nieuwe fase ingeluid, waarbij men rekening moet houden met een directe militaire confrontatie tussen Noord-Korea’s beschermheer, China, en Amerika. Tenzij men ervan uitgaat, dat Amerika bereid is om haar hegemonie in de wereld prijs te geven en genoegen zal nemen met het spelen van een tweede viool. In een tijd van ‘America First’? Alles staat nu op het spel, vooral als China, mede door een met excessieve schuld beladen economie, die het steeds meer laat afweten, naast zijn schoenen meent te kunnen lopen. Misschien wordt President Trump weer onderschat. De gifgasaanval in Syrie, afgelopen April, werd immers meteen beantwoord en hij werd daarvoor door links en rechts bejubeld.

Natuurlijk is zo’n aanval riskant. Maar onderschat niet de vernietigende kracht van de Amerikaanse vliegdekschepen, die al schietklaar zijn. Dat zou de mogelijke schade, die Noord-Korea nog zou kunnen aanrichten, kunnen beperken. Het grootste risico is niet zozeer Seoul, de hoofdstad van Zuid-Korea, met een bevolking van 10 miljoen mensen, maar in hoeverre China betrokken wenst te geraken bij zo’n conflict. Kim Jong-un heeft Beijing niet eens bezocht, sinds hij aan het bewind kwam. Hij staat voortdurend op gespannen voet met China, vooral na de moord op zijn halfbroer, Kim Jong-nam, een mogelijke rivaal, die door de Chinezen werd ‘beschermd’. Toch zal China natuurlijk nooit werkeloos kunnen toezien en men zal tot een akkoord moeten komen.

Daarom lijkt het boek van Graham Allison (Harvard): ‘ Destined for War’ nu verplichte leesvoer voor al diegenen, die nog denken, dat de wereld rustig op dezelfde voet kan doorgaan. Dit boek doet de 27-jarige strijd (431 - 404 v. Chr) tussen de democratische zeemogendheid Athene en de oligarchische landmacht Sparta uit de doeken. Deze afmattende oorlog begon echter doordat de kolonie (Kerkyra, nu Corfu) van een klein land , Korinthe, de hulp inriep van Athene. Korinthe zelf werd, op zijn beurt, weer bijgestaan door Sparta, de leider van de Peloponnesische Bond. Na afloop van deze Peloponnesische oorlog, zouden beide staten nooit meer in hun oude glorie kunnen worden hersteld. Kleine landen veroorzaken dus vaak grote oorlogen, getuige Servie (1914) en Cuba (1962).

https://www.amazon.co.uk/Destined-War-America-China-Thucydidess-ebook/dp/B01IAS9FZY

Wat zou het schokeffect van een militair conflict zijn op de markten? Opvallend is, dat de Dow Jones Index, na 14 conflictsituaties sinds 1941 (aanval op Pearl Harbor, Hawaii), waaronder de Cubaanse rakettencrisis in 1962 en de terreuraanslagen op New York van 11 September, 2001, in eerste instantie slechts in beperkte mate daalde. Die daling werd echter vrij spoedig weer goedgemaakt. Beperkingen op vrijhandel en kapitaalverkeer hebben de markten in het verleden veel meer in beroering gebracht.

MEDEDELING: Er zijn nu 4 soorten lidmaatschap. Welk lidmaatschap past bij u? Leden kunnen profiteren van extra, mogelijk winstgevende, informatie via o.a. een reeks van regelmatige PAMFLETTEN. Van harte welkom bij de club! Velen onder u zijn al 10 jaar of langer trouwe volgers. Zie hiernaast voor nadere gegevens.

DIEDERIK SCHMULL

Westcliff-On-Sea, ESSEX, U.K.                                                         12 Juli, 2017